Al wandelend praten met lotgenoten. Annemieke van der Veen merkte twee jaar geleden dat dat heel waardevol kan zijn. Op aanraden van haar coach liep ze mee met de Samen Verder-wandelingen van Evenmens, voor mensen die te maken hebben gehad met verlies en rouw. Inmiddels is ze zelf vrijwilliger in Rijssen-Holten geworden. “Ik ben blij dat ik op deze manier iets kan betekenen.”
“Dit is niks voor mij”, dacht Annemieke in eerste instantie toen ze over de Samen Verder-wandelingen hoorde. Toch besloot ze het te proberen. Tijdens de eerste wandeling kwam ze zichzelf al na tweehonderd meter tegen. “De vrijwilligster die naast mij liep, vertelde haar verhaal. Dat raakte me zo, dat het besef binnenkwam. Ik had misschien zelf ook wel veel op mijn bordje gehad.”
In korte tijd raakt Annemieke namelijk haar ouders kwijt. En met dat verlies komt ook uitgestelde rouw van het verlies van haar zus naar boven. “Ik heb genoeg moeilijke situaties meegemaakt en ben ook een hele tijd mantelzorger geweest. Na het overlijden van mijn ouders was het alsof er ruimte kwam voor mijn verhaal.”
Luisteren zonder oordeel
Al heel snel merkt Annemieke dat er tijdens de Samen Verder-wandelingen écht naar een ander geluisterd wordt. “Mijn ouders waren op leeftijd toen ze overleden. Dan krijg je in het ‘normale leven’ opmerkingen als ‘oh, wat een mooie leeftijd’ of ‘dat is toch al een half jaar geleden?’. Dat kan wel zo zijn, maar het blijven toch je ouders. Met zo’n opmerking slaat het hele gesprek meteen dicht. Of mensen haalden hun eigen verhaal aan, dan was ik er ook snel klaar mee. Tijdens de Samen Verder-wandelingen wordt er geluisterd zonder oordeel. Het maakte niet uit wat ik zei, ik had het gevoel dat ik werd begrepen.”
Praat makkelijk
In september 2024 beseft Annemieke dat ze de wandelingen niet meer nodig heeft. “Maar ik wilde het toch ook niet helemaal loslaten. Omdat je wandelt, praat je makkelijker met elkaar. En in de natuur zijn, vind ik sowieso heerlijk.”
Juist omdat ze zelf verlies heeft meegemaakt, besluit Annemieke te vragen of ze iets kan betekenen voor de groep. En dat kan! Sinds oktober is ze vrijwilliger voor de wandelingen van Evenmens. “Goed luisteren is een van mijn krachten. Natuurlijk is het soms moeilijk om het juiste te zeggen, maar écht luisteren is al heel fijn. Dat is bij mij voor ik aan deze wandelingen meedeed eigenlijk niet gebeurd. Mensen proberen altijd een oplossing te zoeken of je te helpen met advies. Dat probeer ik zelf nu niet te doen. Soms is niets zeggen ook voldoende.”
Iets om naar uit te kijken
Annemieke keek zelf altijd erg uit naar de wandelingen, omdat de groep haar nam zoals ze is. Dat hoopt ze ook voor anderen te kunnen betekenen. “Niet iedereen in de groep heeft te maken gehad met overlijden. Sommigen lopen ook mee vanwege het verlies van een baan of omdat ze gescheiden zijn. Omdat ik zelf pittige periodes heb gekend, denk ik dat ik me goed kan inleven in de situatie van een ander. Al blijft het voor die ander natuurlijk ook altijd een kunst om het verhaal te kunnen vertellen, dat is heus niet altijd makkelijk.”
Probeer het gewoon
Een stukje warmte meegeven, dat is wat Annemieke de komende tijd hoopt te doen. “Er is ook heus wel ruimte voor een vrolijke noot tijdens de wandelingen.” Zelf is ze in elk geval blij dat ze in 2022 tóch de stap nam. “Aan anderen in eenzelfde soort situatie zou ik willen zeggen: probeer het gewoon. Zet de stap! Ik kon eigenlijk na één keer al zeggen dat het wél bij me paste.”
Wil jij ook iets betekenen voor een ander? Word vrijwilliger en maak het verschil, net als Annemieke.
